بیانیه آزادی خواندن

بیانیه آزادی خواندن اولین بار در ماه می ۱۹۵۳  در کنفرانس وستچستر توسط انجمن کتابخانه های آمریکا و شورای ناشران آمریکا منتشر شد.  این بیانیه از ۷ بند تشکیل شده است ترجمه آن به شرح زیر است:

۱- از نظر کتابداران و ناشران دسترس‌پذیرکردن هرچه گسترده‌تر عقاید و آرا، حتی آنها که  غیر متعارف (unorthodox)، منفور (unpopular) و از نظر اکثریت خطر آفرین به شمار می‌روند، امری است که نفع عمومی را تامین می‌کند.

  ۲- کتابداران و ناشران ضرورتا با هر آنچه که دسترس‌پذیر می‌کنند، موافق و هم‌عقیده نیستند. تحمیل‌ اعتقاد سیاسی، اخلاقی و زیبایی‌شناسانه به عنوان معیار نشر  و امانت، در تعارض با نفع عمومی است.

 ۳- ممانعت از دسترسی به آثار و نوشته‌های یک فرد بر اساس پیشینه‌ی فردی و وابستگی سیاسی وی توسط کتابداران و ناشران مغایر با منافع عمومی است.

۴- کوشش برای تحمیل ذائقه به دیگران، ممانعت از دسترسی بزرگسالان به مواد خواندنی که برای  افراد بالغ نوشته شده‌اند و یا مانع‌تراشی برای نویسندگان در کسب بیان هنری خود، در جامعه جایگاهی ندارد.

۵- اجبار خواننده به  پذیرش این پیش‌داوری‌ که یک ایده یا نویسنده‌ی آن توطئه‌گر و خطرناک  است، مغایر با منافع عمومی است.

۶- ناشران و کتابداران به عنوان پاسبان آزادی خواندن برای مردم، باید با افراد و گروه‌هایی که با تجاوز به این آزادی در صدد تحمیل عقاید و دائقه‌ی خود به جامعه هستند، و با دولتمردانی که به دنبال کاهش یا انکار حق دسترسی عموم به اطلاعات همگانی (public information)هستند، مبارزه کنند.

۷- این مسئولیت بر دوش ناشران و کتابداران است که با فراهم کردن کتابهایی که به اندیشه و بیان، کیفیت و تنوع می‌بخشند معنای کاملی به آزادی خواندن بدهند. با ممارست در این مسئولیت شایسته، آنها می‌توانند نشان دهند که پاسخ به یک کتاب «بد» یک کتاب خوب است و پاسخ به یک ایده‌ «بد» یک ایده‌ی خوب.

متن بیانیه آزادی خواندن (انگلیسی)